هرمنوتیک و منظر شهر

یکی از استعدادهای شگرف آدمی درک معقولات و مفاهیم است. قوه مفکره، امکان فهم را برای انسان‌ها میسر کرده است و نیروی فهم نیز توان تفسیر جهان را فراهم آورده است. پدیده‌های طبیعی و دست‌ساخته‌های انسانی، ابژه‌ها یا "برابر نهاده‌شده" هایی است که در هر مرتبه‌ای از مراتب فهم، عرصه تفسیر را نیز مفتوح داشته است. شهرسازی و شهرنشینی تجسم تاریخمند حیات و تجربه زندگی است که به مثابه پیکره‌ای انداموار نشان از تکاپوی مادی و معنوی نوع بشر دارد. شهر در نگرش هرمنوتیکی همچون متن قابل تفسیر، تجلی‌گاه زندگی اجتماعی اوست که علاوه بر جنبه‌های کارکردگرایانه ویژگی‌های حیات معنوی جوامع انسانی را نشان می‌دهد. فرم و شکل شهر از مجموعه بافت‌های نشانه‌ای تشکیل شده که ماهیتی زبانی دارند. شکل شهر، می‌تواند به مثابه شکلی معنادار تفسیر شود. هرمنوتیک در این بحث علم تفسیر نشانه‌های موجود در متن شهر برای دریافت معانی آن است. علم هرمنوتیک و نشانه‌شناسی ابزاری کارساز در فهم فرم و محتوا از طریق تحلیل نشانه‌های منظر شهری است.